Een van de velen die na de dood van Wilhelmina Drucker een in memoriam schreef, was de feministe Mies Wiener. Zij benadrukt daarin de grootheid van de persoon Drucker, maar vooral ook het belang van de feministe Drucker, die zij kortweg ‘de stichtster van de georganiseerde vrouwenbeweging’ noemt. Van een uitgebreidere beschrijving ziet Wiener af, móet zij ook wel afzien, want wie die zou willen geven, ‘zou (...) de geschiedenis van de Nederlandsche Vrouwenbeweging moeten schrijven.’

Daar had Wiener zonder meer gelijk in, en profetisch was zij ook. Een biografie van Wilhelmina Drucker is een welhaast bovenmenselijke opgaaf, ook omdat de geschiedschrijving van de Nederlandse vrouwenbeweging nog altijd maar fragmentarisch is.

Het netwerk van feministen die tot Druckers inner circle behoorden, die haar geestverwanten waren, met wie zij in enig verband samenwerkte, met wie zij in debat was, die zij hartstochtelijk bestreed, of die, omgekeerd, zich door Drucker beïnvloed toonden, tegen haar polemiseerden, haar waardeerden of regelrecht bewonderden, is groot en bestrijkt de gehele vrouwenbeweging van haar tijd.

Dat netwerk zal hier in kaart worden gebracht, met portretten van personen en van groepen, zodat een steeds verder uitgewerkt beeld kan ontstaan van de Nederlandse vrouwenbeweging in de laatste decennia van de negentiende en de eerste decennia van de twintigste eeuw.

Binnenkort meer over Cato Beyllonse-Peyra, Jo van Buuren-Huys, Henriette en Grietje Cohen, Sophia Gomperts-van Embden, Dora (Schook-) Haver, Wilhelmina van Itallie-van Embden, Aletta Jacobs, Clara Jacobs-Denekamp, Geertruida Kapteyn-Muysken, Angenita Klooster, Emilie Kunst-Heynneman, Jeanne van Lanschot Hubrecht, Henriette van Loenen-de Bordes, Johanna Naber, Christina Plaat-Honing, Anna Riecker, Marie Rutgers-Hoitsema, Ottilie Schöffer-Bunge, Annette Versluys-Poelman, Henriette Verwey Mejan, Sophie Wichers, Wilhelmina van Wulfften Palthe-Broese van Groenou en vele anderen.