Sabine Groenewegen maakt een korte poëtische film over het Nederlands feminisme van de jaren 1930, met de vrouwenvredesbeweging als casus. Daarbij verwerkt zij onder meer geluidsopnamen van interviews met vrouwen die in de jaren 1980 op die beweging terugblikten – materiaal dat decennialang ongebruikt en dus onbekend is gebleven. Ze brengt de herinneringen van deze vredesfeministes van toen in dialoog met filmbeelden van de jaarlijkse vrouwenvredesgangen uit de jaren 1930. Het filmessay Visions of a Voice zal daarmee een beeld schetsen van de genderideologie en het vrouwenverzet in Nederland in de jaren 1930. 

De WDF draagt bij aan de productiekosten.