De slag is gevallen; heengegaan onze geachte en beminde vrouw, Mevrouw W. Drucker. Wel hebben de vrouwen van het heden haar te danken, de werkzame onvermoeide speurster voor de vrouwenbelangen. Haar leven heeft zij gesteld in den dienst voor de vrouw. Als gisteren herinner ik mij, als mede-oprichtster der „Vrije Vrouwenvereniging”, den avond van October 1889. Op haar „initiatief” schaarden de zes vrouwen zich om haar. Helaas zijn er van die zes maar twee over, doch die herinneren zich met groote duidelijkheid den eersten opzet van de vrouwenbeweging hier te lande. Neen, zij dachten geen oogenblik aan eer of roem voor haar zelven. Integendeel, zij stelden zich voor de „brug” te vormen, waar de anderen, beter geschoolden en in den strijd des levens gehard, over heen konden gaan. Met groote duidelijkheid stelden zij zich op het standpunt, dat strijd en moeite haar deel zouden zijn, maar dat met inspanning van al hun krachten, zeer zeker hiervan iets terecht zou komen. Dat dit is gelukt, hiervoor hebben wij haar te danken, onze talentvolle Mevrouw W. Drucker. Haar heerlijke gave van hoofd en hart heeft zij gewijd aan de belangen der vrouw: met onnavolgbaren speurzin heeft zij in het blad „Evolutie” en waar voor de vrouw tot verbetering harer „positie” iets te bereiken viel, gearbeid, onvermoeid. En daarvoor hebben wij haar gedachtenis te eeren. Want zij was de ziel. En al is haar stoffelijk overschot vernietigd, haar werk blijft. Want zelfs al is de „brug” door de omstandigheden en den loop der tijden teniet gegaan, geen nood, de grondslagen zijn gebleven, die kunnen nooit worden vernietigd, daarop is voortgebouwd, en ik zal steeds met groote dankbaarheid herdenken een heel klein steentje hiertoe te hebben mogen bijdragen.

 

A.F.A. van Campen-Doesburg