Titia van der Tuuk

Onbaatzuchtige trouw

Donderdags om de veertien dagen zagen we altijd met verlangen, soms met spanning, de avondpost tegemoet, omdat Evolutie dan moest komen.

Evolutie, altijd belangrijk, altijd pittig, was in het nummer van 2 December 1925 belangrijker en pittiger dan ooit. We lazen het de paar volgende dagen, wisselden over de verschillende artikelen van gedachten en uitten onze bewondering voor den helderen geest en de groote werkkracht der redactrice.

Een paar dagen daarna, op Maandagmorgen, het overlijdensbericht van Wilhelmina Drucker!

’t Was of even mijn hart stilstond; de tijding was schier niet te vatten. Een nevel van rouw en weemoed legde zich om mijn ziel.

Toen rees uit dat waas de figuur op van een waardige ' vrouw, die nooit zich zelve had gezocht, maar altijd haar overtuiging zonder voorbehoud, haar onbaatzuchtige trouw aan wat ze voor recht hield, had gegeven. En hoe meer ik mij verdiepte in dat leven, waaraan de dood zoo onverwachts een einde had gemaakt, des te mooier en zuiverder teekende het zich voor mij af. Het is een leven j geweest, strak in zijn gevoel voor recht, krachtig in zijn strijd, eerlijk in zijn sympathieën en antipathieën, bezielend j en bemoedigend voor zwakken en aarzelenden en groot in zijn taaie volharding.

De invloed van Mevrouw Drucker is om al die redenen groot en weldadig geweest, grooter dan de meesten bevroeden, grooter dan zij zelve wist. Velen, die de vruchten | plukken van haar onverpoosden strijd, beseffen niet, dat ze die aan haar hebben te danken. Zit daarin niet een | onsterfelijke glorie? Is dat niet het bewijs van een kracht, die boven den persoon uitgaat? Stempelt dat haar niet tot een weldadig verschijnsel, waaraan ieder naar behoefte | zich heeft kunnen koesteren en laven, en waaruit ieder kracht heeft kunnen putten?

In Evolutie, vooral wat de laatste jaargangen betreft, leeft in hoofdzaak haar werk voort. Het is een baken , geweest in den strijd voor de bevrijding der vrouw; het eerste nummer zal steeds als een mijlpaal gelden, en Wilhelmina Drucker’s naam zal in de geschiedenis der beschaving in onuitwischbare teekens gegrift blijven.

Zeist, 31 Dec. 1925