A. M. Koek-Mulder

Een weemoedig voorrecht is het mij in het laatst te verschijnen nummer van „Evolutie’ nog enkele woorden te mogen wijden aan de nagedachtenis van Mevrouw Wilhelmina Drucker.

Juist in haar laatste levensjaren ben ik persoonlijk met haar in contact geweest door ons samenwerken in het „Comité van Actie tegen Gezinsloon” en in het „Comité tegen de achteruitzetting der Vrouw”. Beide Comités gaven ons volop de gelegenheid haar ijver voor de vrouwenbelangen in het volle licht te plaatsen.

In haar intieme huiselijke sfeer ontving zij ons altijd met groote opgewektheid en altijd weer was haar groote werkkracht, haar energiek strijden voor de vrouwenbelangen ons ten voorbeeld.

Haar krachtige wil om op de bres te blijven staan waar de vrouwenbelangen in het gedrang waren gekomen, haar vurige verdediging van die belangen, ook in kleinen kring, maakte dat wij allen ons er geen rekenschap van gaven, dat zij reeds zoo’n hoogen ouderdom bereikt had.

Als vele vrouwen van haar den grooten ernst hadden overgenomen om te pleiten en op te komen voor allen die in dezen tijd minder rechten kunnen doen gelden, dan zouden zeker onze vrouwenbelangen niet zoo in ’t gedrang gekomen zijn.

Haar geheel onbaatzuchtig en belangeloos werken, dat haar kenmerkte vanaf haar eerste optreden in haar strijd tegen alles wat onrecht was, zal een lichtend voorbeeld blijven voor allen, die na haar komen om haar strijd, die helaas nog niet uitgestreden is, te blijven volhouden.

Moge de fakkel, die zij ons overreikte, brandend gehouden worden door jongere krachten die na ons komen, totdat de gelijkstelling van man en vrouw voor de wet er zal zijn en daardoor dan mede bereikt zal wezen wat zij in haar leven zoo krachtdadig heeft verdedigd en voorgestaan.

In den strijd voor onze vrouwenrechten is zij een lichtende figuur geweest die zeker in de annalen van onze vrouwenbeweging op de eerste rij geplaatst zal moeten worden.