C. A. Worp-Roland Holst

27 Dec. 1925
 
Mevrouw Drucker van ons heengegaan.

Wat al herinneringen worden er wakker bij de gedachte aan die vrouw, die zoo vrij en onafhankelijk, zoo scherpzinnig en duidelijk kon spreken in onze vergaderingen. In onze vergaderingen van Nationalen Vrouwenraad en Tentoonstelling van Vrouwenarbeid, waar talloos veel jonge en oudere vrouwen bijeenkwamen, om op te treden voor rechten - die velen nog niet eens duidelijk konden overzien en waar zij zeker niet de angsten, de zorgen van den strijd van voorzagen. Maar Mevrouw Drucker kende den strijd, zij stond moedig, echt moedig voor de feiten, zij was een van de oudere strijdsters die ons toeriepen : „serrons les rangs pour la victoire”.

Er is in de harten van vele vrouwen die Mevrouw Drucker hebben gehoord, een stille vereering gekomen, een bewondering voor haar vastheid en dapperheid. Ik weet niet of zij zich ooit werkelijk gaf, maar de persoon aan wie zij iets van al de innigheid en deftigheid van haar gevoel kon geven, zal er ontzaggelijk veel rijker door zijn geworden.

Veel van den gloed die ons feministen heeft vervuld, is verzacht en getemperd geworden, doordat wij belangrijke rechten hebben veroverd - wij zijn verslapt ook, erken het maar eerlijk, maar, niet Mina Drucker, die als altijd alle feilen en fouten met helderheid aanwees en iederen dag het door de groote massa verlaten werk weder opnam.

Met grooten eerbied zie ik op naar Mevrouw Drucker. Persoonlijk kende ik haar niet, maar ik zou hier de woorden in herinnering willen brengen van Just Havelaar, die in zijn beschouwingen over de „Vita Nuova” van Dante zegt: „Wat Beatrice in Dante’s geest wakker riep, is het belangrijkste van haar bestaan”. Het gaat slechts om de geestelijke dingen en ook Mevrouw Drucker’s werk werd, als ieder kunstwerk, door liefde geschapen.

Met dankbare herinnering,